Sura Ja-sin

Svaka stvar ima svoje srce, a srce Kur’ana je sura Ja-sin (ar. سورة يس). Ako neko prouči ovu suru uz suru ‘Ihlas’, Allah će mu to upisati u sevab kao da je cijeli Kur’an proučio deset puta. Jedna je od 29 sura koje počinju sa karakterističnim početkom, odnosno odvojenim harfovima. Naime, sura počinju sa karakterističnim znakom, dvostrukim harfom Ja-Sin, prema kojem je sura i nazvana. Sura Ja-Sin je 36. sura svete islamske knjige Kur’ana.

Sura Jasin / Jâ-sîn (arapski jezik):

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
يس (1)

وَالْقُرْآنِ الْحَكِيمِ (2)

إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (3)

عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ (4)

تَنْزِيلَ الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ (5)

لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَا أُنْذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ (6)

لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلَى أَكْثَرِهِمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (7)

إِنَّا جَعَلْنَا فِي أَعْنَاقِهِمْ أَغْلَالًا فَهِيَ إِلَى الْأَذْقَانِ فَهُمْ مُقْمَحُونَ (8)

وَجَعَلْنَا مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَيْنَاهُمْ فَهُمْ لَا يُبْصِرُونَ (9)

وَسَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (10)

إِنَّمَا تُنْذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكْرَ وَخَشِيَ الرَّحْمَنَ بِالْغَيْبِ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَأَجْرٍ كَرِيمٍ (11)

إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي الْمَوْتَى وَنَكْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُمْ وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُبِينٍ (12)

وَاضْرِبْ لَهُمْ مَثَلًا أَصْحَابَ الْقَرْيَةِ إِذْ جَاءَهَا الْمُرْسَلُونَ (13)

إِذْ أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمُ اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ فَقَالُوا إِنَّا إِلَيْكُمْ مُرْسَلُونَ (14)

قَالُوا مَا أَنْتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا وَمَا أَنْزَلَ الرَّحْمَنُ مِنْ شَيْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا تَكْذِبُونَ (15)

قَالُوا رَبُّنَا يَعْلَمُ إِنَّا إِلَيْكُمْ لَمُرْسَلُونَ (16)

وَمَا عَلَيْنَا إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ (17)

قَالُوا إِنَّا تَطَيَّرْنَا بِكُمْ لَئِنْ لَمْ تَنْتَهُوا لَنَرْجُمَنَّكُمْ وَلَيَمَسَّنَّكُمْ مِنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ (18)

قَالُوا طَائِرُكُمْ مَعَكُمْ أَئِنْ ذُكِّرْتُمْ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ (19)

وَجَاءَ مِنْ أَقْصَى الْمَدِينَةِ رَجُلٌ يَسْعَى قَالَ يَا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِينَ (20)

اتَّبِعُوا مَنْ لَا يَسْأَلُكُمْ أَجْرًا وَهُمْ مُهْتَدُونَ (21)

وَمَا لِيَ لَا أَعْبُدُ الَّذِي فَطَرَنِي وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (22)

أَأَتَّخِذُ مِنْ دُونِهِ آلِهَةً إِنْ يُرِدْنِ الرَّحْمَنُ بِضُرٍّ لَا تُغْنِ عَنِّي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا وَلَا يُنْقِذُونِ (23)

إِنِّي إِذًا لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (24)

إِنِّي آمَنْتُ بِرَبِّكُمْ فَاسْمَعُونِ (25)

قِيلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ قَالَ يَا لَيْتَ قَوْمِي يَعْلَمُونَ (26)

بِمَا غَفَرَ لِي رَبِّي وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُكْرَمِينَ (27)

وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَى قَوْمِهِ مِنْ بَعْدِهِ مِنْ جُنْدٍ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا كُنَّا مُنْزِلِينَ (28)

إِنْ كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ (29)

يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ مَا يَأْتِيهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (30)

أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ (31)

وَإِنْ كُلٌّ لَمَّا جَمِيعٌ لَدَيْنَا مُحْضَرُونَ (32)

وَآيَةٌ لَهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْنَاهَا وَأَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ (33)

وَجَعَلْنَا فِيهَا جَنَّاتٍ مِنْ نَخِيلٍ وَأَعْنَابٍ وَفَجَّرْنَا فِيهَا مِنَ الْعُيُونِ (34)

لِيَأْكُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ وَمَا عَمِلَتْهُ أَيْدِيهِمْ أَفَلَا يَشْكُرُونَ (35)

سُبْحَانَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ وَمِنْ أَنْفُسِهِمْ وَمِمَّا لَا يَعْلَمُونَ (36)

وَآيَةٌ لَهُمُ اللَّيْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُمْ مُظْلِمُونَ (37)

وَالشَّمْسُ تَجْرِي لِمُسْتَقَرٍّ لَهَا ذَلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ (38)

وَالْقَمَرَ قَدَّرْنَاهُ مَنَازِلَ حَتَّى عَادَ كَالْعُرْجُونِ الْقَدِيمِ (39)

لَا الشَّمْسُ يَنْبَغِي لَهَا أَنْ تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَلَا اللَّيْلُ سَابِقُ النَّهَارِ وَكُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ (40)

وَآيَةٌ لَهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (41)

وَخَلَقْنَا لَهُمْ مِنْ مِثْلِهِ مَا يَرْكَبُونَ (42)

وَإِنْ نَشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلَا صَرِيخَ لَهُمْ وَلَا هُمْ يُنْقَذُونَ (43)

إِلَّا رَحْمَةً مِنَّا وَمَتَاعًا إِلَى حِينٍ (44)

وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَمَا خَلْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (45)

وَمَا تَأْتِيهِمْ مِنْ آيَةٍ مِنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ (46)

وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَنْ لَوْ يَشَاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (47)

وَيَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (48)

مَا يَنْظُرُونَ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَهُمْ يَخِصِّمُونَ (49)

فَلَا يَسْتَطِيعُونَ تَوْصِيَةً وَلَا إِلَى أَهْلِهِمْ يَرْجِعُونَ (50)

وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَإِذَا هُمْ مِنَ الْأَجْدَاثِ إِلَى رَبِّهِمْ يَنْسِلُونَ (51)

قَالُوا يَا وَيْلَنَا مَنْ بَعَثَنَا مِنْ مَرْقَدِنَا هَذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَنُ وَصَدَقَ الْمُرْسَلُونَ (52)

إِنْ كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِيعٌ لَدَيْنَا مُحْضَرُونَ (53)

فَالْيَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَلَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (54)

إِنَّ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ الْيَوْمَ فِي شُغُلٍ فَاكِهُونَ (55)

هُمْ وَأَزْوَاجُهُمْ فِي ظِلَالٍ عَلَى الْأَرَائِكِ مُتَّكِئُونَ (56)

لَهُمْ فِيهَا فَاكِهَةٌ وَلَهُمْ مَا يَدَّعُونَ (57)

سَلَامٌ قَوْلًا مِنْ رَبٍّ رَحِيمٍ (58)

وَامْتَازُوا الْيَوْمَ أَيُّهَا الْمُجْرِمُونَ (59)

أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَنْ لَا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ (60)

وَأَنِ اعْبُدُونِي هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ (61)

وَلَقَدْ أَضَلَّ مِنْكُمْ جِبِلًّا كَثِيرًا أَفَلَمْ تَكُونُوا تَعْقِلُونَ (62)

هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ (63)

اصْلَوْهَا الْيَوْمَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ (64)

الْيَوْمَ نَخْتِمُ عَلَى أَفْوَاهِهِمْ وَتُكَلِّمُنَا أَيْدِيهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (65)

وَلَوْ نَشَاءُ لَطَمَسْنَا عَلَى أَعْيُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ فَأَنَّى يُبْصِرُونَ (66)

وَلَوْ نَشَاءُ لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَى مَكَانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطَاعُوا مُضِيًّا وَلَا يَرْجِعُونَ (67)

وَمَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِي الْخَلْقِ أَفَلَا يَعْقِلُونَ (68)

وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا يَنْبَغِي لَهُ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ وَقُرْآنٌ مُبِينٌ (69)

لِيُنْذِرَ مَنْ كَانَ حَيًّا وَيَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْكَافِرِينَ (70)

أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُمْ مِمَّا عَمِلَتْ أَيْدِينَا أَنْعَامًا فَهُمْ لَهَا مَالِكُونَ (71)

وَذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَكُوبُهُمْ وَمِنْهَا يَأْكُلُونَ (72)

وَلَهُمْ فِيهَا مَنَافِعُ وَمَشَارِبُ أَفَلَا يَشْكُرُونَ (73)

وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ يُنْصَرُونَ (74)

لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَهُمْ وَهُمْ لَهُمْ جُنْدٌ مُحْضَرُونَ (75)

فَلَا يَحْزُنْكَ قَوْلُهُمْ إِنَّا نَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ (76)

أَوَلَمْ يَرَ الْإِنْسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٌ مُبِينٌ (77)

وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِيَ خَلْقَهُ قَالَ مَنْ يُحْيِي الْعِظَامَ وَهِيَ رَمِيمٌ (78)

قُلْ يُحْيِيهَا الَّذِي أَنْشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ وَهُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِيمٌ (79)

الَّذِي جَعَلَ لَكُمْ مِنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنْتُمْ مِنْهُ تُوقِدُونَ (80)

أَوَلَيْسَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ يَخْلُقَ مِثْلَهُمْ بَلَى وَهُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِيمُ (81)

إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَيْئًا أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ (82)

فَسُبْحَانَ الَّذِي بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (83)

Arapski jezik (latinično pismo):
Jâ-sîn. (1)
Ve-l-kur-âni-l-hakîm. (2)
Inneke le mine-l-murselîn. (3)
‘Alâ sirâtin mustekîm. (4)
Tenzîle-l-‘azîzi-r-rahîm. (5)
Li tunzire kavmen mâ unzire âbâuhum fehum gâfilûn. (6)
Lekad hakka-l-kavlu ‘alâ ekserihim fehum lâ ju’minûn. (7)
Innâ dže‘alnâ fî a‘nâkihim aglâlen fe hije ile-l-ezkâni fehum mukmehûn. (8)
Ve dže‘alnâ min bejni ejdîhim sedden ve min halfihim sedden fe agšejnâhum fe hum lâ jubsirûn. (9)
Ve sevâun ‘alejhim e enzertehum em lem tunzirhum lâ ju’minûn. (10)
Innemâ tunziru meni-ttebea-z-zikre ve hašije-r-rahmâne bi-l-gajbi fe bešširhu bi magfiretin ve edžrin kerîm. (11)
Innâ nahnu nuhji-l-mevtâ ve nektubu mâ kaddemû ve âsârehum ve kulle šej-in ahsajnâhu fî imâmin mubîn. (12)
Vadrib le hum meselen ashâbe-l-karjeh. Iz džâehe-l-murselûn. (13)
Iz erselnâ ilejhimu-snejni fe kezzebûhuma fe ‘azzeznâ bi sâlisin fe kâlû innâ ilejkum murselûn. (14)
Kâlû mâ entum illâ bešerun mislunâ ve mâ enzele-r-rahmânu min šej-in in entum illâ tekzibûn. (15)
Kâlû rabbunâ ja‘lemu innâ ilejkum le murselûn. (16)
Ve mâ ‘alejnâ ille-l-belâgu-l-mubîn. (17)
Kâlû innâ tetajjernâ bikum le in lem tentehû le nerdžumennekum ve le jemessennekum minnâ ‘azâbun elîm. (18)
Kâlû tâirukum me‘akum e in zukkirtum bel entum kavmun musrifûn. (19)
Ve džâe min aksa-l-medîneti redžulun jes‘â kâle jâ kavmi-ttebiu-l-murselîn. (20)
Ittebiû men lâ jes-elukum edžren ve hum muhtedûn. (21)
Ve mâ lije lâ a‘budu-llezî fetarenî ve ilejhi turdže‘ûn. (22)
E ettehizu min dûnihi âliheten in juridni-r-rahmânu bi durrin lâ tugni ‘annî šefâ‘atuhum šej-en ve lâ junkizûn. (23)
Innî izen le fî dalâlin mubîn. (24)
Innî âmentu bi rabbikum fe-sme‘ûn. (25)
Kîle-dhuli-l-dženneh. Kâle jâ lejte kavmî ja‘lemûn. (26)
Bi mâ gafere lî rabbî ve dže‘alenî mine-l-mukremîn. (27)
Ve mâ enzelnâ ‘alâ kavmihî min ba‘dihî min džundin mine-s-semâi ve mâ kunnâ munzilîn. (28)
In kânet illâ sajhaten vâhideten fe izâ hum hâmidûn. (29)
Jâ hasreten ‘ale-l-‘ibâdi mâ je’tîhim min resûlin illâ kânû bihî jestehziûn. (30)
E lem jerev kem ehleknâ kablehum mine-l-kurûni ennehum ilejhim lâ jerdži‘ûn. (31)
Ve in kullun lemmâ džemî‘un ledejnâ muhdarûn. (32)
Ve âjetun lehumu-l-erdu-l-mejtetu ahjejnâhâ ve ahredžnâ minhâ habben fe minhû je’kulûn. (33)
Ve dže‘alnâ fîhâ džennâtin min nehîlin ve a‘nâbin ve fedždžernâ fîhâ mine-l-‘ujûn. (34)
Li je’kulû min semerihî ve mâ ‘amilethu ejdîhim e fe lâ ješkurûn. (35)
Subhâne-llezî haleka-l-ezvâdže kullehâ mimmâ tunbitu-l-erdu ve min enfusihim ve mimmâ la ja‘lemûn. (36)
Ve âjetun lehumu-l-lejlu neslehu minhu-n-nehâre fe izâ hum muzlimûn. (37)
Ve-š-šemsu tedžrî li mustekarrin lehâ. Zâlike takdîru-l-‘azîzi-l-‘alîm. (38)
Ve-l-kamere kaddernâhu menâzile hattâ ‘âde ke-l-‘urdžûni-l-kadîm. (39)
Le-š-šemsu jenbegî lehâ en tudrike-l-kamere ve le-l-lejlu sâbiku-n-nehâr. Ve kullun fî felekin jesbehûn. (40)
Ve âjetun lehum ennâ hamelnâ zurijjetehum fi-l-fulki-l-mešhûn. (41)
Ve haleknâ lehum min mislihî mâ jerkebûn. (42)
Ve in neše’ nugrikhum felâ sarîha le hum ve lâ hum junkazûn. (43)
Illâ rahmeten minnâ ve metâ‘an ilâ hîn. (44)
Ve izâ kîle lehumu-ttekû mâ bejne ejdîkum ve mâ halfekum le ‘allekum turhamûn. (45)
Ve mâ te’tîhim min âjetin min âjâti rabbihim illâ kânû ‘anhâ mu‘ridîn. (46)
Ve izâ kîle lehum enfikû mimmâ rezakakumu-llâhu kâle-llezîne keferû lillezîne âmenû e nut‘imu men lev ješâu-llâhu at‘amehû in entum illâ fî dalâlin mubîn. (47)
Ve jekûlûne metâ hâze-l-va‘du in kuntum sâdikîn. (48)
Mâ jenzurûne illâ sajhaten vâhideten te’huzuhum ve hum jehissimûn. (49)
Fe lâ jestetî‘une tevsijeten ve lâ ilâ ehlihim jerdži‘ûn. (50)
Ve nufiha fi-s-sûri fe izâ hum mine-l-edždâsi ilâ rabbihim jensilûn. (51)
Kâlû jâ vejlenâ men be‘asenâ min merkadinâ. Hâzâ mâ ve‘ade-r-rahmânu ve sadeka-l-murselûn. (52)
In kânet illâ sajhaten vâhideten fe izâ hum džemî‘un ledejnâ muhdarûn. (53)
Fe-l-jevme lâ tuzlemu nefsun šej-en ve lâ tudžzevne illâ mâ kuntum ta‘melûn. (54)
Inne ashâbe-l-dženneti-l-jevme fî šugulin fâkihûn. (55)
Hum ve ezvâdžuhum fî zilâlin ‘ale-l-erâiki mettekiûn. (56)
Lehum fîha fâkihetun ve lehum mâ jedde‘ûn. (57)
Selâmun kavlen min rabbin rahîm. (58)
Vemtâzu-l-jevme ejjuhe-l-mudžrimûn. (59)
E lem a‘hed ilejkum jâ benî Âdeme en lâ ta‘budu-š-šejtâne innehû lekum ‘aduvvun mubîn. (60)
Ve eni-‘budûnî. Hâzâ sirâtun mustekîm. (61)
Ve lekad edalle minkum džibillen kesîrâ. E fe lem tekûnû ta‘kilûn. (62)
Hâzihî džehennemu-lletî kuntum tû‘adûn. (63)
Islevhe-l-jevme bi mâ kuntum tekfurûn. (64)
El-jevme nahtimu ‘alâ efvâhihim ve tukellimunâ ejdîhim ve tešhedu erdžuluhum bi mâ kânû jeksibûn. (65)
Ve lev nešâu letamesnâ ‘alâ a‘junihim festebeku-s-sirâta fe ennâ jubsirûn. (66)
Ve lev nešâu lemesahnâhum ‘alâ mekânetihim fe mestetâ‘û mudijjen ve lâ jerdži‘ûn. (67)
Ve men nu‘ammirhu nunekkishu fi-l-halk. E fe lâ ja‘kilûn. (68)
Ve mâ ‘allemnâhu-š-ši‘re ve mâ jenbegî leh. In huve illâ zikrun ve kur-ânun mubîn. (69)
Li junzire men kâne hajjen ve jehikka-l-kavlu ‘ale-l-kâfirîn. (70)
E ve lem jerev ennâ haleknâ lehum mimmâ ‘amilet ejdînâ en‘âmen fe hum lehâ mâlikûn. (71)
Ve zellelnâhâ le hum fe minhâ rekûbuhum ve minhâ je’kulûn. (72)
Ve le hum fîhâ menâfi‘u ve mešârib. E fe lâ ješkurûn. (73)
Ve-ttehazû min dûni-llâhi âliheten le ‘allehum junsarûn. (74)
Lâ jestetî‘ûne nasrehum ve hum le hum džundun muhdarûn. (75)
Fe lâ jahzunke kavluhum. Innâ na‘lemu mâ jusirrûne ve mâ ju‘linûn. (76)
E ve lem jere-l-insânu ennâ haleknâhu min nutfetin fe izâ huve hasîmun mubîn. (77)
Ve darebe lenâ meselen ve nesije halkah. Kâle men juhji-l-‘izâme ve hije remîm. (78)
Kul juhjîhe-llezî enše-ehâ evvele merreh. Ve huve bi kulli halkin ‘alîm. (79)
Ellezî dže‘ale lekum mine-š-šedžeri-l-ahdari nâren fe izâ entum minhu tûkidûn. (80)
E ve lejse-llezî haleka-s-semâvâti ve-l-erda bi kâdirin ‘alâ en jahluka mislehum. Belâ ve huve-l-hallâku-l-‘alîm. (81)
Innemâ emruhû izâ erâde šej-en en jekûle lehû kun fe jekûn. (82)
Fe subhâne-llezî bijedihî melekûtu kulli šej-in ve ilejhi turdže‘ûn. (83)

Prijevod sure na bosanski jezik:
1. Ja Sin.
2. Tako Mi Kur’ana mudrog,
3. ti si, uistinu, poslanik,
4. na Pravome putu,
5. po objavi Silnoga i Samilosnoga,
6. da opominješ narod čiji preci nisu bili opominjani, pa je ravnodušan!
7. O većini njih se već obistinila Riječ – zato oni neće vjerovati.
8. Mi smo učinili da budu kao oni na čije smo vratove sindžire stavili sve do podbradaka – zato su oni glava uzdignutih,
9. i kao oni ispred kojih i iza kojih smo pregradu metnuli i na oči im koprenu stavili – zato oni ne vide,
10. i njima je svejedno opominjao ih ti ili ne opominjao, oni neće vjerovati.
11. Tvoja opomena će koristiti samo onome koji Kur’an slijedi i Milostivoga se boji, iako ga ne vidi; njega obraduj oprostom i nagradom lijepom!
12. Mi ćemo, zaista, mrtve oživiti i Mi smo zapisali ono što su uradili i djela koja su iza sebe ostavili; sve smo Mi to u Knjizi jasno pobrojali.
13. Navedi im kao pouku stanovnike jednog grada kad su im došli poslanici;
14. kad im Mi poslasmo dvojicu, ali im oni ne povjerovaše, i pojačasmo trećim, pa rekoše: “Mi smo vama poslani!” –
15. “Vi ste ljudi kao i mi” – oni odgovoriše – “Milostivi nije objavio ništa, vi neistinu govorite!”
16. “Gospodar naš zna da smo, doista, vama poslani” – rekoše oni –
17. “i dužni smo samo da jasno obznanimo.”
18. Oni rekoše: “Mi slutimo da nam nesreću donosite; ako se ne okanite, kamenovaćemo vas i stići će vas, zaista, bolna patnja oko nas.”
19. “Uzrok vaše nesreće je s vama!” – rekoše oni. “Zar zato što ste opomenuti? Ta vi ste narod koji svaku granicu zla prelazi.”
20. I s kraja grada žurno dođe jedan čovjek i reče: “O narode moj, slijedi one koji su poslani,
21. slijedite one koji od vas ne traže nikakvu nagradu, a na Pravom su putu!
22. Zašto da se ne klanjam Onome koji me je stvorio, a Njemu ćete se vratiti?
23. Zašto da prihvaćam druge bogove mimo Njega? Ako Milostivi hoće da me snađe neko zlo, njihovo posredovanje neće mi biti ni od kakve koristi i oni me neće moći spasiti,
24. a ja bih tada bio u pravoj zabludi;
25. ja vjerujem u Gospodara vašeg, čujte mene!”
26. I reći će se: “Uđi u Džennet!’ – a on će reći: “Kamo sreće da narod moj zna
27. zašto mi je Gospodar moj oprostio i lijep mi prijem priredio!”
28. I protiv naroda njegova, poslije njega, Mi nismo vojsku s neba poslali, niti smo to ikada činili.
29. samo bi se čuo jedan užasan krik, i oni bi odjednom svi pomrli.
30. O kako su ljudi jadni! Nijedan poslanik im nije došao, a da mu se nisu narugali.
31. Kako oni ne znaju koliko smo prije njih naroda uništili od kojih im se niko vratio nije,
32. a svi oni biće zajedno pred Nas dovedeni.
33. Dokaz im je mrtva zemlja: Mi joj život dajemo i iz nje niče žito koje oni jedu;
34. Mi po njoj stvaramo bašče, palmike i vinograde, i činimo da iz nje izvori izviru –
35. da oni jedu plodove njihove i od onoga što ruke njegove privrijede, pa zašto neće da budu zahvalni?
36. Neka je hvaljen Onaj koji u svemu stvara pol: u onome što iz zemlje niče, u njima samima, i u onome što oni ne znaju!
37. I noć im je dokaz: Mi uklanjamo dnevnu svjetlost i oni ostaju u mraku.
38. I Sunce se kreće do svoje određene granice, to je odredba Silnoga i Sveznajućeg.
39. I Mjesecu smo odredili položaj; i on se uvijek ponovo vraća kao stari savijeni palmin prut.
40. Nit’ Sunce može Mjesec dostići nit’ noć dan prestići, svi oni u svemiru plove.
41. Dokaz im je i to što potomke njihove u lađama krcatim prevozimo
42. i što za njih, slične njima, stvaramo one na kojima se voze.
43. I ako želimo, Mi ih potopimo, i neće im spasa biti, neće se izbaviti,
44. osim ako im se ne smilujemo, da bi do roka određenog uživali.
45. A kad im se rekne: “Bojte se onoga što se prije vas dogodilo i onoga što vas čeka da biste pomilovani bili…”
46. I ne dođe im nijedan dokaz od Gospodara njihova kojem oni leđa ne okrenu.
47. A kad im se kaže: “Udjeljujte od onoga što vam Allah daje”- onda nevjernici govore vjernicima: “Zar da hranimo onoga koga je Allah, da je htio, mogao nahraniti? Vi ste, uistinu, u pravoj zabludi!”
48. I govore: “Kad će već jednom ta prijetnja, ako istinu govorite?”
49. A ne čekaju drugo do strašan glas koji će ih, dok se budu jedni s drugima prepirali, obuzeti,
50. pa neće moći ništa oporučiti, niti se čeljadi svojoj vratiti.
51. I puhnuće se u rog, pa će oni iz grobova prema Gospodaru svome pohrliti,
52. govoreći: “Teško nama! Ko nas iz naših grobova oživi?” – “Eto ostvaruje se prijetnja Milostivog, poslanici su istinu govorili!”
53. Biće to samo jedan glas i oni će se svi pred Nama obreti.
54. Danas se neće nikome nepravda učiniti i vi ćete, prema onom kako ste radili, nagrađeni biti:
55. stanovnici Dženneta uživaće toga dana u blagodatima veseli i radosni,
56. oni i žene njihove biće u hladovini na ukrašenim divanima naslonjeni,
57. u njemu će imati voća, i ono što budu željeli.
58. “Mir vama!” – biće riječi Gospodara Milostivog –
59. “a vi, o grješnici, danas se odvojite!”
60. O sinovi Ademovi, zar vam nisam naredio: “Ne klanjajte se šejtanu, on vam je neprijatelj otvoreni,
61. već se klanjate Meni; to je Put pravi
62. On je mnoge od vas u zabludu odveo, kako niste pameti imali?!
63. Ovo je Džehennem kojim vam se prijetilo,
64. pržite se sada u njemu zato što niste vjerovali!”
65. Danas ćemo im usta zapečatiti, njihove ruke će Nam govoriti, a noge njihove će o onome što su radili svjedočiti.
66. Da smo htjeli, mogli smo ih vida njihova lišiti, pa kad bi na put pošli, kako bi vidjeli?
67. A da smo htjeli, mogli smo ih na mjestu na kome su zgriješili u nešto pretvoriti, pa ne bi mogli nikuda otići niti se vratiti.
68. Onome kome dug život damo, Mi mu izgled nagore izmijenimo. Zar oni ne razumiju?
69. Mi poslanika nismo pjesništvu učili, to mu ne priliči. Ovo je samo pouka – Kur’an jasni,
70. da opominje onoga ko ima pameti, i da zasluže kaznu nevjernici.
71. Kako oni ne vide da Mi samo zbog njih stoku stvaramo i da oni njome raspolažu kao vlasnici!
72. i da smo im dali da se njome služe – na nekim jašu, a nekima se hrane,
73. i drugih koristi od nje imaju, i mlijeko, pa zašto nisu zahvalni,
74. već pored Allaha druge bogove prihvaćaju u nadi da će im oni na pomoći biti;
75. oni im, međutim, neće moći pomoći, a oni su njima poslušna vojska.
76. I nek te ne žaloste riječi njihove; Mi, doista, znamo i ono što kriju i ono što pokazuju.
77. Kako čovjek ne vidi da ga Mi od kapi sjemena stvaramo, i opet je otvoreni protivnik,
78. i Nama navodi primjer, a zaboravlja kako je stvoren, i govori: “Ko će oživiti kosti kad budu truhle?”
79. Reci: “Oživiće ih Onaj koji ih je prvi put stvorio; On dobro zna sve što je stvorio,
80. Onaj koji vam iz zelenog drveća vatru stvara i vi njome potpaljujete.”
81. Zar Onaj koji je stvorio nebesa i Zemlju nije kadar stvoriti njima slične? Jeste, On sve stvara i On je Sveznajući;
82. kada nešto hoće, On samo za to rekne: “Budi!” – i ono bude.
83. Pa neka je hvaljen Onaj u čijoj je ruci vlast nad svim, Njemu ćete se vratiti!